Nikt nigdy nie widział twarzy Charbela po jego wstąpieniu do klasztoru, z wyjątkiem, oczywiście, jego współbraci. Za życia nikt go nigdy nie portretował ani nie fotografował. Zawsze opuszczony na oczy kaptur i całkowite wycofanie się ze świata zasłaniały jego tajemniczą twarz. Dnia 8 maja 1950 roku, to znaczy pół wieku po jego śmierci, akurat był to dzień jego urodzin (8 maja 1823 roku), czterej misjonarze maronici, którzy przybyli z Kraim do Annaya, zrobili sobie grupowe zdjęcie razem ze stróżem grobu. Podczas wywoływania zdjęcia fotograf zauważył w centrum fotografii szóstą tajemniczą osobę: mnicha z białą brodą, widocznego do połowy klatki piersiowej, z kapturem na głowie i opuszczonymi oczami. Eksperci wykluczyli fotomontaż. Starsi mnisi rozpoznali w nim ojca Charbela, wyglądającego dokładnie tak, jak w ostatnich dniach życia. Od tego czasu wszystkie portrety świętego są kopiami tej cudownej pośmiertnej fotografii, włącznie z oficjalnym wizerunkiem przedstawionym światu na Placu Św. Piotra w Rzymie z okazji jego kanonizacji, w dniu 9 października 1977 roku.
Życie, cuda i nadprzyrodzone wydarzenia w życiu jednego z największych cudotwórców pośród świętych Kościoła: maronickiego mnicha i pustelnika Charbela Makhluofa, żyjącego w XIX wieku na terenie Libanu. Przez czterdzieści dni po jego śmierci jego ciało emanowało olśniewającym światłem, wydzielało litry cudownej substancji, która kilka razy zniszczyła trumnę i kamień nagrobny. Ciało świętego pozostało elastyczne i nie ulegało rozkładowi aż do beatyfikacji! Św. Charbel został kanonizowany przez papieża Pawła VI w 1977 roku. Cuda nadal trwają, do klasztoru w Annaya co roku pielgrzymują dziesiątki tysięcy osób z całego świata. Wiele z nich doznaje uzdrowienia z różnych chorób ciała i ducha...
Niemożliwe jest wyszczególnienie wszystkich nadzwyczajnych pojawień się świętego Charbela Makhloufa od jego śmierci do dzisiaj. Do klasztoru Annaya przyszło ponad 6000 świadectw uzdrowień, jest to tylko niewielka część łask otrzymanych za jego wstawiennictwem. Uzdrowień fizycznych, ale przede wszystkim duchowych. Około dziesięciu procent z nich otrzymały osoby nieochrzczone. (...) Święty Charbel Makhlouf, wyjątkowy lekarz, uzdrawia ciało metodami wyjątkowymi i zdumiewającymi, przynajmniej dla hagiografii zachodniej. Niektórzy chorzy zostali przez niego wprost zoperowani i otrzymali niezniszczalne oznaki jego interwencji, jak blizny na szyi Nouhady Al-Chami. Inni zaś odzyskali zdrowie bez „dodatkowych znaków”. Z taką samą skutecznością leczy on dusze i przybliża je do Pana. W klasztorze Annaya, przy grobie Świętego, Sakrament Spowiedzi jest udzielany nieustannie i wielu pielgrzymów, po latach oddalenia, powraca do ponownego odkrycia przyjaźni z Bogiem.
fragment książki
